Met ingehouden adem

Luister ik, ben ik bij je, ben ik voor je.

Geef ik mijzelf geen ruimte om mijzelf te voelen.

Want ik voel voor jou, met jou mee.

Probeer ik goed te doen en erbij te horen.

Aan te passen en stel ik mijzelf op aan jouw verlangens.

Die ingehouden adem, vastgezet, vergeten.

Voelen dat niets stroomt.

Dat we hetgeen wat we voelen niet laten zijn, toelaten.

Dat we op het moment van die ingehouden adem, onszelf vast zetten.

Niet meer zijn, maar overleven.

Aanpassen, op zoek zijn naar veiligheid en blokkeren.

Deze week voelde ik het een aantal keren gebeuren bij mezelf maar gebeurde het ook bij cliënten en in mijn omgeving.

Niet ademen = niet willen voelen.

Niet het ongemak toe willen laten wat we in onszelf voelen of waarnemen,

maar met ingehouden adem onszelf vastzetten in het ongemak.

Dit komt voort uit het overlevingsmechanisme dat we er graag bij willen horen, mee willen doen.

En we hebben ergens geleerd dat dit het beste werkt als we onszelf volledig conformeren aan de verwachtingen van 'die ander' of maatschappij. We cijferen onze energie bevoorrading (dus adem) weg voor 'die ander' en blokkeren alles in onze eigen energie. Want 'het gaat nu even niet om mijn gevoel, maar om het gevoel en de gedachten van de ander'.

Een prachtig overlevingsmechanisme, wat veel in beweging zet en lang niet altijd slecht is.

Want soms mag je iets voor de ander doen ten koste van jezelf, als het maar vanuit liefde komt en geen gewoonte wordt.

Toch, mag je, als je het mij vraagt, daar dan nog steeds bij doorademen.

Verdien je nog steeds die zuurstof, dat voelen en die energie.

We zijn voelende, ademende organismen.

Maar we willen graag denkende, overlevenden organismen zijn. Controle hebben. Veerkrachtig zijn ten koste van alles (jezelf).

Ik zeg je bij deze: dat hoeft niet.

Je bent goed genoeg.

Je hoeft je niet volledig te conformeren aan 'die ander'.

Je mag je leven leven met je hart vooruit,

Het leven inademen en durven gekwetst te worden.

Ontspannen en uitademen.

Dit verdien jij allemaal.

Het leven ten volste te leven,

ten volste te ademen.

Zowel de pijn, het ongemak, de angst, het verdriet als de vreugde.

Want als je eenmaal begint met je adem en gevoel te blokkeren, blokkeer je ook de mooie dingen.

Deze week haalde ik veel kracht uit deze quote van Brené Brown:

''Kwetsbaarheid is de geboorteplaats van liefde, erbij horen, vreugde, moed, compassie en creativiteit. Het is de bron van hoop, compassie, verantwoordelijkheid en authenticiteit. Als we meer duidelijkheid willen in ons doel of diepere en meer betekenisvolle spirituele levens, dan is kwetsbaarheid het pad.''

Dus adem en voel.

Durf jezelf in al je facetten te laten zijn.

Laat die liefde, erbij horen, vreugde, moed, empathie en creativiteit toe.

Laat met die inadem de hoop, compassie en authenticiteit naar je toe komen.

Mens! Durf te leven!

Durf te voelen.

Adem!

Je bent prachtig en krachtig in al je facetten. In al je gevoel.

Laat het zijn.

Laat het toe.

Adem!

Je mag er he-le-maal zijn.

HE-LE-MAAL.