Kurkboom
“Het is eind 2023, begin 2024. Vlakbij het retraite centrum in Zuid-Portugal, waar ik rond oud&nieuw verblijf, staan meerdere kurkbomen. Gelijk al de eerste keren dat ik erlangs heen wandel voel ik een soort van sympathie voor de bomen en stop ik met lopen. Een diep rode stam lijkt me aan met daaromheen gewoon nog kurk. Hoe zal dit voor ze voelen? Om geoogst te worden?
De laatste dag van de retraite loop ik weer langs diezelfde boom en begin ik spontaan te huilen. Want, zo voelde ik, het afgelopen jaar voelde zoals deze boom er nu bij staat. Later lees ik een stukje over de kurkbomen:
“Elke 9 jaar groeit de kurkboom nieuwe schorslaag die daarna door vaklieden nauwkeurig m.b.v een speciale bijl wordt verwijderd.
De boom moet minstens 20-25 jaar oud zijn voor de eerste schorslaag verwijderd kan worden. De bomen worden al sinds de 14e beschermd door de Portugese overheid.”
Nog niet eerder had ik echt woorden om het IOPT-traject wat ik eind 2022 deed te vatten. Maar de kurkboom beeldde het uit en gaf er woorden aan.
In de jaren tot aan 2022 deed ik al eens zo nu en dan een IOPT-opstelling om inzicht te krijgen in mijn processen, daarbij volgde ik meerdere andere therapieën om vat te krijgen op mijn angstgevoelens. Altijd voelde ik weerstand (en angst) om deze 10-daagse traject in te stappen. Totdat ik begin 2022 voelde: ik ben er klaar voor.
Soms spreken we in zelfontwikkelingsland over het metafoor van de ui: het pellen van lagen tot we bij de kern zijn. En daar wil ik nu de kurkboom aan toevoegen.
Want eind 2022 voelde alsof in 10 dagen langzaam mijn opgebouwde harnas en overlevingsmechanismen werd verwijderd. Maar voor het eerst een échte oogst, liefdevol, vol wijsheid en levenskracht. Nog geen enkele therapie was zo diep tot op mijn kern gekomen. Elke 2-daagse werd er een nieuwe structuur zicht- en voelbaar aangeraakt en verwijderd. Pijnlijk? Ja! Liefdevol en helend? Ook!
Dus zo voelde het alsof ik 2023 heel naakt, koud en kwetsbaar begon. Maar toch ook wel heel dicht bij mezelf, met licht én met donker.
En dan rijst de vraag: hoe zet ik vervolgens al die inzichten om in een nieuwe levenswijze? Langzaam maar zeker ben ik weer op pad gegaan, maakte nieuw bewustzijn tot nieuwe keuzes en bouwde ik toch ook weer een laag kurk op. Want het leven raakt, constant in die kwetsbaarheid. En dat mag, maar zorgt toch ook wel weer voor wat laagjes van zelfbescherming. Voor een deel worden er daarin oude patronen getriggert maar wat de IOPT zicht- en voelbaar maakt is dat er ook een nieuwe / andere keuze beschikbaar is die meer past bij mijn authentieke zijn.
En zo kwam ik eind 2023 aan in Portugal. Met een nieuw (maar wel zacht kurken) harnas, wat in sommige structuren nog leek op het oude harnas maar toch ook echt wel een update had gehad. En daar in de retraite werd ik opnieuw uitgenodigd om mijn harnas en kurklaag los te laten. Om helemaal te mogen zijn met de kleuren die ik daaronder te bieden heb. Met de gaven, talenten en kwaliteiten die vanuit overleving zijn ontwikkeld maar ook met hetgeen ik in mijn basis al met mij meedraag: energie, licht, levenskracht.
Als een soort van hars stroomt dit door mijn aderen en mag ik met dit pallet mijn leven kleuren. En ja, de kurklaag zal langzaam weer wat aangroeien. Maar niet meer in het tempo van wat het vroeger deed, niet meer in dezelfde structuren, ik maak nieuwe bewegingen en zal proberen elke dag stil te staan bij mijn stam/ kern. Ik blijf momenten plannen waarin ik daar weer even helemaal bij mag aanbelanden.
De kurkboom gaf mij het inzicht in hoe ontzettend ik heb mogen groeien in 2023 mede dankzij het IOPT traject bij Licht& De Boer. En dat liet deze retraite mij meer dan duidelijk voelen. Ik ken mezelf steeds meer en meer, dieper en dieper en kan daardoor andere keuzes maken en het leven leven wat past bij mijn verlangen.
“Ben je alleen naar Portugal?” Vroeg een vriendin “Nee, ik ben met mezelf” antwoordde ik. En dat antwoord, vat deze reis helemaal samen.”
Links: Verdieping van je persoonlijke en professionele ontwikkeling - Licht & de Boer (lichtdeboer.nl)
