Luisteren door de woorden heen

The story of God, seizoen 3 staat op Netflix. Deze serie maakt mij zo gelukkig. Het maakt namelijk zichtbaar dat alle geloven en religie samenkomen in een soort geheel. In een algehele waarheid. Het laat me zien dat we verschillende woorden gebruiken om hetzelfde te zeggen. Maar als we enkel willen luisteren naar woorden en taal. Letterlijk en rationeel blijven, blijven we hangen in oordelen. Want niet alles is in woorden te vatten of gemakkelijk te uiten. Dan komen we in de communicatie niet voorbij onze eigen realiteit. Dan luisteren we niet, maar zetten we in die woorden een feitelijke muur tussen ons in. Polariseren we en vervreemden we van elkaar. Er zijn zoveel lagen van communiceren waarin je stapsgewijs tot meer dialoog en diepgang kan komen. Waar zit de nuance? Waar zit het kritisch denkvermogen en waar is het luisteren? Wat zou er gebeuren als we zouden leren luisteren door de woorden heen? Wat is de intentie van iemand? Wat wil diegene écht zeggen? Vaak gaan we in communicatie uit van actie-reactie. Maar wat als we vanuit die actie even niet reageren, in stilte laten bezinken wat iemand écht zegt? Het bij je binnen laten komen en dan vervolgens pas te vragen of terug te koppelen? Ontstaat er dan niet een ander gesprek? Er ontstaat dan meer verbinding. Meer warmte, meer contact en begrip. Dit soort series mogen er van mij veel meer komen. Series of documentaires vanuit oordeelloze nuance juist de verbinding tussen alles zoeken. De grenzen laten versmelten en openen. Mensen weer in hun hart laat verbinden. Want ondanks dat ik andere woorden gebruik, zeggen we eigenlijk hetzelfde.